یادآوری بزرگترین 10 های تاریخ یوونتوس ، شماره ای که پوگبا میراثش را سبک شمرد!

وقتی نوبت به بررسی مشهورترین و محترم ترین شماره های فوتبال در سطح جهان می شود، شماره ی 10 یوونتوس در صدر هر فهرستی قرار می گیرد. این پیراهن نسل به نسل با نظمی باورنکردنی از تن بازیکنانی حقیقتا بزرگ به وارث بعدی اش سپرده شده است و صرفا تعداد اساطیری که این شماره را داشته اند پیمانی محکم برای پرستیژ و ارزشش است.

این شماره از حیث احترام باید هم رده ی شماره ی 9 نیوکاسل و یا شماره ی 7 منچستریونایتد قرار بگیرد و یکی از این دو باشگاه انگلیسی به لطف خرید تابستانی پل پوگلبا، علتی است که یوونتوس فصل 2016‐17 را در حالی شروع می کند که مقدس ترین شماره اش بی استفاده خواهد ماند.

این هافبک فرانسوی تنها 12 ماه پیش آن را به ارث برده بود، اما حالا شماره ی 6 منچستریونایتد را با آن عوض کرده است، اما بدون شک پوگبا بهترین فصل دوران حرفه ایش را با شماره ی 10 یوونتوس تجربه کرده است. او توانست رکورد گل و پاس گلش در تمام رقابت ها را به ترتیب با 10 و 14 بشکند.

چرند، چرند، چرند. بذارید حراف ها حرف بزنن، بهترین ها روی اول بودن تمرکز می کنن. #اولین_هرگز_دنباله_روی_نمی_کنه.

بعد از تمام کمک هایی که او به یوونتوس برای فتح اسکودتو کرد، انتقال تابستانیش به منچستر خشم و تضرر را میان هواداران یوونتوس ایجاد کرد و اما این احساسات به دلایلی بسیار بیشتر از تصمیمش برای بازگشت به منچستر بود. کلیشه یِ بازاری که در توییت بالا به نمایش گذاشته شده است، خیلی ها را ناامید کرد، اما بیشتر از هرچیزی، طریقه ای که پوگبا با این شماره ی نامور برخورد کرد احساسسات تورینی ها را جریحه دار نمود.

آندره آ، هواداری که به شکل منظم در پیچ جنوبی ورزشگاه یوونتوس حاضر می شود، این احساسات را به بلیچرریپورت توضیح داد، او در این مورد که که رفتن او چه معنایی می دهد بحث کرد:

ما بعد از زین الدین زیدان جان سالم به در بردیم، بعد از رفتن پوگبا هم زنده خواهیم ماند، درست است؟ او بخشی از تاریخ ما نخواهد شد، او هم اکنون تنها جزئی از گذشته ماست.
«10 ― ِ یوونتوس» رویای هر بچه ای است که فوتبال بازی می کند، چرا که نمایانگر پیراهن باکلاس ترین فوتبالیست هاست، کسانیکه که با مهارتشان ورزشگاه را به آتش می کشیدند.
دادن این شماره به پوگبا بزرگترین اشتباه ممکن بود، چرا که او هرگز نمایانگر آینده ی یووه نبود، از دست دادن او تنها بعد از یک سال من را نسبت به کل وضعیت پیش آمده بی تفاوت کرده است.

برای اینکه بفهمید چرا این شماره اینقدر اهمیت دارد، باید تاریخی که مد نظر آندره است را نگاه کنیم، و این کار را از مردی که تنها یک سال قبل از پوگبا این شماره را بر تن داشت.

کارلوس توز تنها دو فصل را با بانوی پیر گذراند، اما نقش پررنگی در بازیابی شهرتی که با رسوایی کالچوپلی ویران شده بود، بازی کرد.

یوونتوس یک دهه ی قبل به عنوان تنبیه مجبور به سقوط به دسته ی پایین تر شده بود و سهامش دچاری تفتی چشمگیر گردید، اما توز تیمی که در اروپا به زحمت به رسمیت شناخته می شد را در دست گرفت و آن را به فینال لیگ قهرمانان رساند. اولین حضورشان در این مرحله از رقابت ها بعد از 12 سال، گیلاسی روی کیک یک فصل تقریبا بی نقص بود که در آ مربی تیم ماسیمیلیانو آلگری و آرژانتینی سرسخت توانستند دوگانه ی داخلی را بعد از دو دهه به نام خود ثبت کنند.

توز توانست در طول مدت 95 بازی برای این باشگاه عدد شگفت انگیز 50 گل را برای این باشگاه ثبت کند. اما به جرئت می توان گفت که این واقعیت که او شماره ی 10 را بدون شکایت هواداران بر تن کرد، بزرگترین گواه بر کیفیت حضور او در تورین است، در واقع، او بعد از رفتن الساندرو دلپیرو ― به جرئت، بهترین بازیکن تاریخ یوونتوس ― مسئولیت جای خالی او را به عهده گرفت. این اسطوره ی ایتالیایی از زمانی که شماره ی پیراهن بازیکنان در سال 1995 اعلام شد این لباس را بر تن داشت و در طی 19 سال باورنکردنی هم رکورد تعداد بازی و هم تعداد گل زده ی باشگاه را شکست.

هیچ کلمه ای نیست که بتواند تاثیری که او روی همه ی هواداران یوونتوس گذاشت وصف کند، چرا که دلپیرو عصاره ی تمام چیزهای مهمی است که یوونتوس در خود دارد. دیدن وقار، شکوه و مهارت بی حد و حصرش به صورت زنده باورنکردنی می نمود، هواداران واضحا هر بار که او را در زمین می دیدند، تاریخ را مشاهده می کردند.

گلزنی در فینال لیگ قهرمانان، بازی های مهم سری آ‌ و حتی نیمه نهایی جام جهانی در کارنامه ی او هستند و برای بسیاری، فکر کردن به یوونتوس بدون نام بردن از او غیر ممکن است. وقتی او به مقصد سیدنی عزیمت کرد، صحبت هایی مبنی بر بازنشست کردن شماره ی 10 وجود داشت، اما این کاپیتان وفادار اعتقاد داشت که این شماره باید در دسترس باشد، او در کنفرانس پایانی اش در وداغ با یوونتوس توضیحش را داد:

امیدوارم شماره ی 10 بعد از من بار مسئولیت سنگینی نباشد. امیدوارم هر کسی که این شماره را می پوشد بتواند ― همچون من و شاید حتی فوق العاده تر ― دورانی پرافتخار را شروع کند. من آنقدرها با (این پیراهن لحظات زیبا) داشته ام که هرگز نمی خواهم بازنشسته شود، به این ترتیب هر بچه ای می تواند رویای پوشیدنش را داشته باشد.

بااین همه این تنها دلپیرو نبود که هواداران در زمان درخشش توز در یوونتوس آرنا به یادش می افتادند، بلکه یک آرژانتینی آتش پاره ی دیگر هم به ذهنشان متبادر می شود.

یکی از اولین ستاره های سری آ، از عمر سیووری به خاطر دوران حضورش در یوونتوس همواره به نیکی یاد می شود و نامش در تمام فهرست هایی که شامل اسطوره هاست در صدر دیده می شود.

او با شکستن رکورد نقل و انتقالات زمان خودش از ریور پلاته به یوونتوس آمد و 8 فصل دور مدافعان سری آ رقصید و با اعتماد به نفس جام های زیادی برای یوونتوس به ارمغان آورد. سیووری به خوبی می دانست چگونه کسانی که قرار بود با او یارگیری کنند را شرمنده کند،، اما در نهایت همواره محصول نهایی که ارائه می داد بی نقص بود.

زوج او با جان چارلز جزو بهترین نمونه هایی است که تاریخ فوتبال به خود دیده است و زمانی که سیووری در سال 1965 باشگاه را ترک کرد، توانست 3 قهرمانی در سری آ‌، 2 کوپا ایتالیا و عنوان توپ طلای سال 1963 را از آن خود کند.

به جرئت می توان گفت بازیکن بزرگ بعدی که توانست اوایل جا پای سیووری را پر کند، لیام بردی بود. او که اغلب هنگام بحث پیرامون بهترین شماره ی 10 های یوونتوس مغفول واقع می شود توانسته دو عنوان قهرمانی در سری آ‌ را به دست بیاورد و باید گفت پنالتی که در سال 1982 توسط این مرد ایرلندی تحت فشار و اضطراب فراوان نواخته شد، نقشی مستقیم در قهرمانی آ فصل یوونتوس داشت. برَدی باید یوونتوس را ترک می کرد تا به میشل پلاتینی اجازه ی درخشش بدهد، دوران حضور او در یووه احتمالا با ثبات ترین دوره ی ثبات کیفیت در کریر هر بازیکنی بوده است.

استاد فرانسوی توانست 3 فصل پیاپی آقای گل سری آ‌ و فاتح توپ طلای فوتبال اروپا شود و در عین حال به تیم کمک کرد که به تمامی جام های ممکن دسترسی پیدا کنند.

مهارت و تکنیک او به واقع بی حد و حصر بود و بعد از اینکه در سال 1987 تیم را ترک کرد، یوونتوس برای فتح دوباره ی جام ها به مشکل خورد. حتی پوشیدن شماره ی 10 توسط نام هایی مشهور چون میشل لادروپ و این روبرتو باجوی افسانه ای بود که توانست بار دیگر یوونتوس را به سطح اول فوتبال اروپا بازگرداند.

باجو در شروع کارش در تورین به واقع تماشایی بود، او توانست یووه را به قهرمانی در جام یوفا رسانده و سپس در سال 1995 طلسم 9 ساله ی لیگ را شکست. او در عین حال توانست مرد سال فوتبال اروپا شود. انتقال او به اث میلان به دلپیرو اجازه ی خودنمایی داد.

این سایه ی سنگینی بود که پوگبا سال گذشته در آن پا گذاشت و توانست با پیراهن ارزشمندی که بر تن داشت بدرخشد، اما خروج او این میراث را مکدر نمود و هواداران این غول ایتالیایی منتظرند ببینند نفر بعدی که مسئولیت بر تن کردن این شماره را قبول می کند چه کسی خواهد بود.

^{از بلیچر ریپورت}

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: